Hissiyatı, hikayeyi, temayla uyumluluğu etkili veren bir oyun görüyorum. Hatta oyun demişken, oyun tasarımına dair söyleyebileceğim şey, (eğer gözümden kaçan bir şey yok ise) oyuncunun bu hikaye üstünde kontrol edebildiği tek şeyin komşunun unuttuğu ağlayan bebeğin biberonunu verip bebeği daha erkenden susturma detayı, kızın ise bize yarım ekmek uzattığı ekstra diyalogların açılması, DVD’nin yerine geçen dosyayı, oynatıcı klasörüne yerleştirme gibi genel interaksiyonlar. Oyuncuya alışagelmeyen değişik bir aktivite sunuyor ama niyeyse çok kuvvetli bir yanı olarak göremedim oyun tasarımını ve bu çok büyük bir dert değil. Hatta bu konuda oyun tanımına dair daha iyi fikir sahibi olan arkadaşlarla bu yorumun altında da konuşmak/tartışmak isterim.
Görselliği ele alacağım tek taraf arayüzün kullanım şekli ve bence kafi. Çok farkedilmiyor ilk başta ama hafif ekranlarda oluşan yatay çizgilerden de efekt verilmiş. Belki jamden sonra hikayeyi genişletirseniz karakterin bulunduğu dünyayı betimleyecek hafif basit karalamalar, arkaplan çizimleri olursa enfes olur. Daha uzun sekanslarda oyuncuyu daha kendisine bağlar diye düşünüyorum.
Kelimelerdeki harf sayısı kadar daktilo sesi gelmesi, boşluk karakterinde çok kısa es verilmeleri gibi baya ince ve iyi şeyler düşünülmüş ama bir süre tuş basma sesi rahatsız edici düzeye gelmeye başladı benim için. Biraz rahatsız oldum biraz da alıştım gibi.
Karşımıza çıkan cümlelerin en ön planda olmasıyla beraber, imla hatalarının da en ön planda olması durumu var. Çok öyle aşırı yoktu ama oyunun ilk kısımlarında bir tek farkettiğim “yanlız”, bir de araba patlama sekansından sonrasında “bir kaç” kelimesi vardı. Belki jam’den kaynaklı olarak aceleden gözden kaçırılmış olabilir ama oyunu güncelleyecek olursanız 2-3 kez tekrar üstünden okuyup kontrol edin derim.
Tüm bunlar dışında elinize sağlık, bizim oyundaki yorumlarınız için de teşekkür ediyorum.